دنیای سینتی سایزرها، مقالات
سینتی سایزرها و انواع آنها
مرداد
طراحی صدا با سینتی سایزرها نقش بسیار مهم و چشمگیری را در فناوری صدا و تولید موسیقی در دهه های اخیر بازی می کند. این امر زمانی اهمیت بیشتری پیدا می کند که یک هنرمند و آهنگساز قصد دارد امضاء و علامتی مشخص در قطعاتش پیاده کند و اینجاست که سینتی سایزرها خواه آنالوگ، خواه دیجیتال وارد عرصه بازی می شوند.
از دهه 70 میلادی، روند تکاملی سینتی سایزرها در جنبه های متفاوتی شکل گرفته است. از منظر نوع و متدولوژی و با تکامل تکنولوژی مدرن کامپیوتری و به روی کار آمدن افزونه های نرم افزاری انتخاب ها و گزینه های طراحی صداهای الکترونیک را به شدت وسعت بخشیده. با ترکیب تکنیک های مختلفی که دانش سینتی سایزرها در اختیار ما قرار می دهد راه های بیشماری را برای تولید اصوات پیچیده به وجود آمده است؛ و اتصالات این تجهیزات با یکدیگر (مجازی یا وافعی) تحولی وصف ناپذیر را شکل داده است.
در این مقاله به بررسی پنج نوع از انواع سینتی سایزرها خواهید پرداخت.
Wavetable, Additive, Subtractive, FM, and Granular Synthesis
سینت های آنالوگ تفریقی (ANALOG SUBTRACTIVE)
این دسته از سینتی سایزرها بیشترین شباهت را به روش های تولید صدا در دهه های 60 و 70 میلادی دارا می باشد. معمولا آنالوگ سینت ها از نوع SUBTRACTIVE هستند و همانطور که از نام آنها مشخص می شود، صدای تولید شده اولیه از نظر بافت های هارمونیکی بسیار غنی بوده و پس از عبور از یک چند فیلتر مختلف فرکانسی از میزان هارمونیک ها کاسته می شود.
کار با سینت های SUBTRACTIVE به نسبت ساده تر از دیگر اقسام سینت هاست و همین موضوع سبب می شود که این سینت ها از محبوبیت زیادی برخوردار باشند و حتی برای آموزش و درک مبانی صداسازی و کار با سینتی سایزرها معمولا از این دسته در ابتدا استفاده می شود.
زنجیره سیگنال در این سینت ها ساده می باشد و از یک یا چند اوسیلاتور (نوسان ساز – قلب سینت) حرکت می کند و از یک فیلتر (منحنی EQ) عبور کرده و به یک تقویت کننده (آمپلی فایر) جهت اعمال تنظیمات دامنه صدا ارسال می شود. در این بخش با کمک ساختاری تحت عنوان ADSR می توان نحوه شکل گیری و رفتار صدا را کنترل کرد که Envelope نامیده می شود.
کلمه ADSR مخفف شده چهار واژه Attack (خیز صدا)، Decay (افت صدا)، Sustain (نگه داشتن صدا) و Release (رها سازی) می باشد که در بخش های مختلفی در سینت ها قابل کنترل می باشد.
هارمونیک هایی که در تٌن های اوسیلاتورها قرار گرفته اند در اصل شبیه سازی هارمونیک های موجود در سازهای واقعی می باشند. اصوات تولید شده با این سینت ها اصطلاحاً عنوان Vintage را به خود می گیرند – صدای الکترونیکی نسبتاً قدیمی که در حال حاضر تداعی کننده دوره ای خاص از موسیقی الکترونیک است- . برخی از صداهای ساخته شده ممکن است مصنوعی به گوش برسند که این خود بخش بزرگی از جذابیت سینت های آنالوگ محسوب می شود. مثلاً برخی از بیس ها (Thumping Bass)، لیدها (Screamong Leads).
سینت های Additive
همانطور که از نام سینت های Additive (جمعی) مشخص است، می توان حدس زد، عملکردی برعکس سینت های Subtractive را باید داشته باشند. بجای اینکه با یک موج ساده مربعی یا با یک سمپل کار را شروع کنیم؛ با تعداد زیادی از امواج سینوسی که تمبر صوتی خاصی را بوجود می آورند کار تولید صدا آغاز می شود. روندی که این نوع سینتی سایزرها پیش گرفته می شود، دستیابی به نتایج مشابهی است که در سینت های Subtractive تعریف شده اما با متد و روشی دیگر. بعبارتی دقیق تر در تولید صدا فلسفه ای سازنده تعریف می شود، بجای اینکه در سدد حذف هارمونیک های تولید شده باشد.
در سینت های Additive چندین موج سینوسی با حجم های داینامیکی و فرکانس های متفاوت با یکدیگر ترکیب می شوند تا صدایی با ساختار هارمونیکی مطلوب و مورد نظر تولید شود.
خوشبختانه امروزه سینت های Additive نرم افزاری، این امکان را فراهم می کنند تا سمپل های صوتی هم مورد پردازش قرار بگیرند. می تواند آن سمپل های Wave را بصورت های ایده آل تغییر داد تا به ساختار و کاراکتر مورد نظر برسند. از نمونه های پر طرفدار این دسته از سینت ها می توان به Kawai مدل K5 اشاره نمود که از سری های اول مقرون به صرفه به شمار می رود. از سری های نرم افزاری Razor از کمپانی Native Instruments بسیار عالی عمل می کند.
سینت های (WAVETABLE)
صداسازی در سینت های WAVETABLE با بهره گیری از روش ادغام چندین موج ساده جهت ایجاد امواج متناوب پیچیده حاصل می شود. شکل های مختلف امواج جهت ترکیب می تواند صدها بلکه هزاران عدد باشد که در جدول فهرست بندی شده ای ذخیره شده اند. در حین اجرای یک نت، تغییر شکل موج به موجی دیگر می تواند به سادگی ایجاد شود؛ که این فرآیند ادغام دیجیتالی امواج را سبب شده و تجربه ای ناب را برای شما فراهم می کند.
از این نوع سینت ها می توان در جهت ساختن صداهای با دیرند بالا مانند Padها و Droneهای پیچیده استفاده نمود.
از شناخته شده ترین سینتی سایزرهای WAVETABLE سخت افزاری که با موفقیت ساخته و استفاده شده می توان به PPG Wave طراحی و ساخته شده توسط ولفگانگ پام می باشد. از دیگر سینتی سایزرهای این رسته می توان به Yamaha DX7 (1983)، Korg DW-8000 (1985)، Ensoniq ESQ-1 (1986). از سری های نرم افزاری بسیار محبوب آن می توان به این موارد اشاره کرد:
Native Instruments – Massive
Xfer – Serum
Arturia – Pigment
Ableton – Wavetable
سینت های FM
سینت های FM (مدولاسیون فرکانس – Frequency Modulation) اولین سینت هایی دیجیتالی هستند. اولین بار در سینت افسانه ای Yamaha DX7 ظاهر شد. طریق عملکرد این سینت به است صورت است که یک موج صوتی ساده تحت عنوان Carrier که می تواند از یکی از موج های سینوسی، مربعی، دندانه اره ای یا مثلثی باشد؛ توسط موج دیگری که شنیده نمی شود و Modulator نامیده می شود مدولاسیون می شود. نتیجه این اثر بوجود آمدن یک موج بسیار پیچیده خواهد بود. این نوع سینت از نظر قیمت و مقرون به صرفه بودن، اولین مدل از سینت های دیجیتالی محسوب می شود. درست مثل سینت های Subtractive، سینت های FM هم روی چهار موج صوتی پایه (سینوسی، مربعی، دندانه اره ای یا مثلثی) اتکا می کنند با این تفاوت که افزون بر آن امواج، نتایج حاصل شده از ترکیب و مدوله شدن هر یک از این امواج با یکدیگر به بینهایت شکل می تواند منتهی شود.
پیش بینی روی نتیجه حاصل از تنظیمات سینت های FM بسیار سخت یا حتی غیر ممکن می تواند باشد. برای مثال مدولاسیون نمودن یک موج سینوسی توسط یک موج سینوسی دیگر برای ساختن بیس هاوس (House Bass) بسیار کارآمد می باشد.
از سینت های FM می توان به KORG VOLCA FM – Aruria DX7 V – YAMAHA MONTAGE 8 – ELECTRONE DIGITONE KEYS اشاره نمود ولی از سری های نرم افزاری محبوب می توان به FM8 محصول کمپانی Native Instruments و Operator در Ableton Live اشاره کرد.
سینت های Granular
می توان به جرات گفت که این دسته از سینتی سایزرها با یک اختلاف چشمگیری جزو خاص ترین و پر طرفدارترین سینت ها هستند. اگرچه کماکان غیر قابل پیش بینی می باشند ولی با این اوصاف به طریق منحصر به فردی می توانند صدا را تولید که کنند که پیش از آن رخ نداده باشد.
سینت های Granular به نوعی از دسته سینت هایی هستند که به سنتز (ترکیب و تلفیق) یک نمونه صدا (Sample) در مقیاسی بسیار ریز و کوچک (از نظر زمان) عمل می کند. سمپل را به قسمت های بسیار کوچک که Grain نامیده می شود؛ خرد می کند. سپس از طریق پخش (Playback) روی نقاط متفاوت نمونه صدا پرش می کند و آن بخش را بصورت Loop شده اجرا می کند.
اندازه Grain، حجم داینامیکی، محل قرار گرفتن آن، میتواند دستکاری بشود. با افزودن مقادیری از افکت های صوتی روی سیگنال تولید شده، می توانید به نتیجه شگفت انگیزی دست پیدا کنید.
معمولا هنرجویان سر کلاس های دیده اند که زمانی که به مبحث کار روی Simpler در Ableton می رسیم، با ترکیب افکت های ساده ای مثل Delay و ٍEcho چه نتایج جالب و جذابی را شاهد بودیم.
باید اضافه کنم که متغییر بودن کوک هر Grain یکی از معایب صدا سازی در این روش ممکن است تلقی بشود. مثلاً تصور کنید در حال ساخت یک پروژه در تونالیته دو ماژور (C Major) هستید. با کمک یک سینت Granular شروع می کنید به انتخاب Grain میکروسکوپی مورد نظر روی یک سمپل صوتی. وقتی ملودی و نت ها با پروژه اجرا می شود، متوجه خواهید شد که این سینت فالش صدا می دهد و نت ها کوک نیستند. دلیل واضح است. هر Grain می تواند یک فرکانس با تن خاصی را تولید کند که نیازمند کوک شدن در Pitch (نت) مد نظر برای آن پروژه باشد.
البته راه حل هم وجود دارد؛ با کمک Tuner در Ableton همیشه بعد از تنظیمات اولیه در ساختار Grain سمپل مورد نظر، براحتی می توانیم آن را با تنظیمات Transpose و detune ( یا Fine Tuning) صدا را دقیق کوک بنماییم.
جمع بندی
اینجا تنها جایی بود که به فارسی درست و کامل و با مثال دقیق بیان کرده بود و فکر میکنم کامل ترین منبع قابل اتکا .ممنون از اینکه عالی هستید❤
ممنون از توجه شما